massagewarsaw - 2010-05-12, 13:03 Temat postu: Kombinacja masażu prof. Schobertha NIEWIDOMY MASAŻYSTA Nr 3 z 1994r., 151 KWARTALNIK Kombinacja masażu według prof. Schobertha Metoda terapii wg prof. Schobertha znalazła szerokie za stosowanie w leczeniu różnych schorzeń, niezależnie od grupy zawodowej i wieku pacjenta. Ma ona bardzo duże zastosowanie w leczeniu skutków urazów u sportowców. Poszczególne elementy terapii są znane, natomiast uszeregowane w jedną całość stanowią novum i noszą nazwę "kombinacji wg prof. Schobertha". Jej poszczególne etapy leczenia składają się z następujących faz: 1. masaż klasyczny, 2. masaż pałeczkami japońskimi, 3. masaż próżniowy (ssawkami), 4. krioterapia (w tym przypadku nacieranie lodem). Profesor Schoberth zaprezentował tę metodę pierwszy raz w 1978 r. i od tego czasu stała się ona niezwykle popularna. Mimo, iż jej elementy nie są niczym nowym, to połączone w jeden zabieg, dają nadspodziewanie dobre efekty. Zabiegi przeprowadzane są najczęściej po stronie grzbietowej ciała. Bardzo często przed rozpoczęciem terapii wskazane jest dodatkowo zastosowanie zabiegu cieplnego np. fango. I. Masaż klasyczny Oprócz zabiegu jest to jednocześnie diagnostyka; wyszukujemy palpacyjnie wszystkie zmiany w tkance, jak napięcia mięśniowe, miogelozy. Będziemy mogli je później opracować dokładniej pałeczkami. II. Masaż pałeczkami Inicjatorem tej formy masażu w Niemczech był Erich Deuser (1910-1993). Opracował on i opisał metodę leczenia pałeczkami na potrzeby terapii fizykalnej w swojej książce pod tytułem "Das Japanische Stabchen Massage" czyli "Masaż pałeczkami japońskimi". Według Deusera pałeczki japońskie powinny być integralną częścią masażu klasycznego ze względu na ich specyfikę działania, głębsze oddziaływanie na tkankę. Niestety, metoda ta jest często niedoceniana, prawdopodobnie dlatego, że wykonuje się ten masaż nieprawidłowo i z tego powodu staje się on bolesny. Wielu lekarzy odradza tę metodę. Jeżeli ktoś naprawdę posiadł umiejętność pracy drewnianymi pałeczkami, to użycie ich w czasie zabiegu może być tylko zaletą. Odradza się więc używanie pałeczek przez terapeutów, którzy nie przeszli w tym kierunku odpowiedniego przeszkolenia. Aby lepiej zapoznać się z fizjologią oddziaływania masażu pałeczkami, należałoby sięgnąć do pozycji Ebana Jamesa Zyriaxa (1904-1985). Interesujące są jego opracowania pod tytułem "Transver Frektion" (frektion jest to głębokie, powolne koliste rozcieranie). Technika pracy pałeczkami polega na tym, że trzymane są one swobodnie w ręku, poduszka kciuka znajduje się na oliwce pałeczki, każda próba sztywnego, mocnego trzymania pałeczki ukarana jest bólem w ręce. Zwiększoną intensywność działania pałeczki możemy osiągnąć następującymi sposobami: a) większy ucisk na oliwkę, b) obciążenie drugą ręką, c) strome ułożenie pałeczki (płaski ucisk, mniejszy bodziec), d) przesuwanie pałeczki w głąb. Ogólną zasadą jest spokojne i powolne wykonywanie zabiegu. Wszystkie szybkie, gwałtowne ruchy powodują wzmożone napięcia, uniemożliwiają wyszukanie i dobre opracowanie zmian, czyli prawidłowe wykonanie zabiegu. Technika wykonywania masażu pałeczkami: pałeczkę należy prowadzić poprzecznie, pionowo lub wzdłuż w stosunku do włókien mięśniowych, ścięgien lub więzadeł. Długość wykonywanych ciągnięć czyli kres zależny jest od topografii, wskazań i bolesności. Intensywność wzrasta w czasie zabiegu, a ilość użytego środka poślizgowego (np. oleju do masażu) zależy od rodzaju skóry, owłosienia (niekiedy konieczne jest ogolenie skóry). Masaż ten wykonuje się po stronie grzbietowej. Czas zabiegu jest określony, a miejsce zabiegu dokładnie wyznaczone. III. Masaż próżniowy - użycie ssawek Jest prawie nie do uwierzenia, jak duże możliwości daje zastosowanie ssawek, czyli masażu próżniowego. W czasie wykonywania masażu klasycznego i pałeczkami wywieraliśmy na tkankę wpływ mechaniczny w postaci mniejszego lub większego ucisku. Teraz jest odwrotnie - działamy podciśnieniem i unosimy skórę. Ten specyficzny bodziec podciśnienia jest szczególnie korzystny i wartościowy. Najczęściej wykorzystujemy do tego celu gumowe, gruszkowate, czy też lepiej - dzwoniaste ssawki-elektrody, w które wyposażone są niektóre urządzenia do elektroterapii. Mogą być też użyte ssawki mechaniczne. We wszystkich urządzeniach do elektroterapii podciśnienie można regulować. Masaż ssawkami wzmaga przemianę materii, oddziaływuje korzystnie przy usuwaniu miogeloz i wpływa korzystnie przy problemach w obrębie ścięgien. Masaż próżniowy przyspiesza przepływ płynów podskórnych, tzn. przemiany materii i hormonów. Efekt masażu próżniowego możemy wzmóc przez manipulacje ssawkami. Jest to szczególnie istotne przy ssawkach mechanicznych: powinniśmy wykonać tu ruch wibrujący oraz pociągnąć ssawki we wszystkie kierunki i unosić je. Przez to działanie bodziec jest silniejszy. Uzyskujemy też większy efekt tzw. hematoprowokacji, która jednak nie jest zbyt pożądana. Aby zmniejszyć podrażnienie skóry, należy użyć więcej oleju do masażu. Przy ustalaniu intensywności podciśnienia kierujemy się tymi samymi zasadami, jak przy masażu klasycznym. Bierzemy tutaj pod uwagę trofikę tkanki oraz możliwości regulowania podciśnienia. Ssawki o dużej średnicy wywierają większy wpływ i odwrotnie. Przy luźnej tkance łącznej powinna być użyta większa ilość ssawek, ale o mniejszej średnicy. IV. Krioterapia Po zastosowaniu tak wielu silnych bodźców konieczne jest wprowadzenie krioterapii, głównie w celu złagodzenia podrażnionej skóry, i oddziaływania terapeutycznego. Łagodzący wpływ nacierania lodem polega na zmniejszeniu hematomu, czyli zaczerwienienia skóry. Do dyspozycji mamy lód w różnych postaciach: tzw. "Loli"-cylinder z lodu z drewnianym uchwytem, lodowa pałeczka lub płatki lodowe. "Loli" używamy na małych powierzchniach, takich jak np. staw barkowy, pałeczka lodowa sprawdziła się bardzo dobrze w obrębie Scapulae margo medialis i m. Supraspinatus. Płatki lodowe stosowane są na większych powierzchniach. Czas całego zabiegu wynosi 20-25 minut. Długoletnie doświadczenia wykazały, że pozytywny efekt terapeutyczny uzyskujemy po czterech - ośmiu zabiegach. Jeżeli po tej ilości zabiegów oczekiwany efekt nie następuje, należy zastosować inne możliwości leczenia. Przerwa między zabiegami powinna wynosić 1 do 2 dni (na początku terapii), później można zabieg wykonywać codziennie. Przeciwwskazania: świeże skaleczenia, np. hematom, naderwania mięśni, dystorsje, ostre zapalenia, periost zapalenia, zmiany antykoagulacyjne, zmiany zapalne żył (varicosis), trombozy, obrzęki limfatyczne, ostre lumbago, schorzenia skóry np. egzema, psoriasis itd. Uogólniając, można stwierdzić, że przeciwwskazania dot. stosowania metody prof. Schobertha są takie same, jak przy masażu klasycznym. Pacjent powinien zostać uprzedzony o skutkach pierwszego zabiegu, a zwłaszcza o mogącym wystąpić bólu. W celu jego złagodzenia, jako zadanie domowe, pacjent otrzymuje polecenie, kilkukrotnego nacierania lodem w miarę możliwości, tych części ciała, które zostały poddane masażowi. Oprać, na podst. "Die Konbinationsmassage nach Schoberth" - Giinther Bringezu, Nr 11 Listopad 1993 - "Aus dem Lehrinstitut fur Physikalische Therapie und Sportmedizin, Ostseebad Damp" (arztl. Leiter: Prof. dr. med. H. Schoberth). tłum. z jęz. niem. MAREK WILANOWSKI |
||||||
