Forum.e-Masaz.pl

Przerywana kompresja pneumatyczna, zwana także czasem "masażem pneumatycznym" zajmuje istotne miejsce w gronie zabiegów fizykalnych stosowanych w terapii przeciwobrzękowej. Jednak ze względu na swój doraźny i stosunkowo krótkotrwały efekt - nie powinna stanowić jedynej formy zabiegu w prowadzonej terapii. Z tego samego też względu, znajduje ona zastosowanie wyłącznie w terapii a nie także w profilaktyce.

Zabieg ten ewakuuje nacieczenie obrzękowe zarówno drogą śródmiąższową, jak i śródnaczyniową. Ponadto zwiększa on także powrót krwi żylnej do serca (co należy mieć szczególnie na uwadze u osób z niewydolnością prawej komory). Dzięki temu obniżając w trakcie zabiegu ciśnienie krwi żylnej na obwodzie - zwiększa resorpcję płynu obrzękowego do naczyń krwionośnych (dotyczy to jednak jedynie pewnej frakcji tego płynu).

Wszystko to sprawia, iż zabieg ten cechuje się wysoką efektywnością, która w przypadku miękkich obrzęków bywa widoczna gołym okiem. Nieco inaczej sprawa wygląda w zaniedbanych, zwłókniałych obrzękach, gdzie nie wystarcza jedynie siła skierowana prostopadle do skóry pacjenta i wypchnięcie tym samym płynu obrzękowego - ponieważ płyn ten jest dużo bardziej związany fizykochemicznie, a w tkankach występuje wiele zwłóknień. Można oczywiście próbować zintensyfikować oddziaływanie mankietu kompresyjnego wkładając różnego kształtu i różnej struktury podkładki.

Tylko w niewielu przypadkach stosowanie kompresji pneumatycznej jako jedynego zabiegu daje w miarę trwałe efekty. Ma to miejsce zazwyczaj w małych obrzękach, występujących na niewielkim obszarze. W pozostałych przypadkach niezbędnej jest zaopatrzenie pacjenta w odzież kompresyjną bądź bandaże - zależnie od fazy terapii, w jakiej się znajduje (podtrzymująca/utrwalająca lub intensywna/redukcyjna).

W celu osiągnięcia najlepszych efektów - zwłaszcza w zwłókniałych obrzękach - najlepiej połączyć przerywaną kompresję pneumatyczną z zabiegiem manualnego drenażu limfatycznego, dzięki czemu można skuteczniej oddziaływać na obszary zwłóknień.

Kompresjoterapia - na czym polega zabieg przerywanej kompresji pneumatycznej?

Przerywana kompresja pneumatyczna, zwana także czasem "masażem pneumatycznym" polega na biernym przesuwaniu obrzęków w górę kończyny. Przesuwanie to odbywa się każdą z możliwych dróg - tak w naczyniach, jak i poza nimi. Jest to bardzo efektywne postępowanie i daje dostrzegalne (często nawet gołym okiem) efekty.

Ze względu na bierną postawę pacjenta w trakcie przeprowadzania zabiegu (pacjent leży bez podejmowania jakiegokolwiek wysiłku) jest on bardzo lubiany, a ze względu na wysoką efektywność jest często postrzegany przez pacjentów jako najwłaściwsza forma terapii.

Takie spojrzenie jest jednak nieco krótkowzroczne, ponieważ widoczna gołym okiem efektywność tego zabiegu maleje wraz ze wzrostem twardości (zwłóknienia) obrzęku, a pozostawienie pacjenta bez dalszego zaopatrzenia - jedynie w niektórych przypadkach pozwala utrzymać dobry efekt.

Dlaczego zabieg ten staje się mniej skuteczny w zwłókniałych obrzękach?

Mankiet kompresora uciska kończynę prostopadle do skóry. Mocny ucisk pozwala na przepchnięcie płynu obrzękowego a także na częściowe zmiękczenie twardniejącej tkanki.

Jednakże, aby rozluźnić tkankę, w której doszło już do bardziej zaawansowanych zwłóknień należy zastosować często docisk o skośnym kierunku. Ponadto, ponieważ kończyna ma zróżnicowaną geometrię (nie jest równym balem czy rurą) wymaga zróżnicowanego docisku w zależności od miejsca.

Aby zapewnić odpowiednią aplikację ucisku na dany fragment kończyny można stosować dodatkowe podkładki i wypełniacze o różnej strukturze.

Wszystko to jest jednak półśrodkiem, gdyż nic nie zastąpi precyzji ręki terapeuty. Dlatego zaleca się łączenie zabiegu przerywanej kompresji pneumatycznej z zabiegiem manualnego drenażu limfatycznego.

Na czym polega dalsze zaopatrzenie kończyny?

Pod wpływem zabiegu przerywanej kompresji pneumatycznej zostaje z kończyny wypchnięta pewna objętość płynu (obserwacje własne pokazują, że może ona sięgać nawet powyżej 10% objętości całej kończyny), jednak rozciągnięte tkanki (np. skóra) nie zbiegają się sprężyście jak guma - pozostają luźne.

W takiej sytuacji przestrzeń śródtkankowa szybko wypełni się nowym nacieczeniem, gdyż będzie tam brakowało odpowiedniego ciśnienia, które utrzyma prawidłowy odbiór płynu przez naczynia krwionośne (mówiąc bardziej obrazowo: nie pozwoli "przeciekać wodzie" z naczyń krwionośnych), także zapewni swego rodzaju "zaporę" uniemożliwiającą grawitacyjne opadanie, dopiero, co wypchniętego z tej przestrzeni płynu.

Aby tego uniknąć należy traktować przerywaną kompresję pneumatyczną jako zabieg doraźny, po którym należy kończynę zabezpieczyć inną formą kompresji - poprzez specjalistyczne bandażowanie lub odzież kompresyjną.